In 2013 is het 150 jaar geleden dat Louis Couperus geboren werd. Daarom is het dit jaar Louis Couperusjaar. Reden voor Doeke Sijens en Coen Peppelenbos om het Verzameld werk van de schrijver te lezen van deel 1 tot en met deel 50. Vandaag deel 24: De berg van licht.
Lichamen betast, gestreeld en gekust
Als je De berg van licht leest na Dionyzos dan valt op dat Couperus een zelfde soort karakter heeft geschapen. Dionyzos is een halfgod die de wereld vreugde brengt, maar uiteindelijk door de mensen niet begrepen wordt. In De berg van licht heb je te maken met de knaap Bassianus die hogepriester is van de zon en met zijn rituele dans duizenden in vervoering weet te brengen. Door machinaties van zijn grootmoeder en moeder komen ze vanuit hun ballingsoord in Emessa terug in Rome, waar Bassianus keizer wordt, Antoninus genoemd wordt en zichzelf de incarnatie waant van de god Helegabalus (Heliogabalus). Slechts drie jaar heerst hij over Rome tot ook het volk zich van hem afwendt. Twee mannen, de een mythologisch, de ander met een historische achtergrond die de wereld plezier brengen en daarna toch hun ondergang vinden.
De berg van licht is echter veel ambitieuzer van opzet dan Dionyzos en ook veel gewaagder in de uitvoering. Dat valt vooral op in de massascènes die Cecil B. de Mille had kunnen regisseren. Je moet ook in dit boek weer telkens door ellenlange evocaties van het licht, de kleuren, de plaats en de tijd, maar dan kom je ook bij plastische scènes. Dat blijkt al te Emessa waar een enorme hoeveelheid mensen de jonge Bassianus willen zien dansen. Ik citeer even twee zinnetjes: (meer…)